بررسی اثرات ناشی از افزایش قیمت حامل های انرژی بر درآمد صنعت برق

حامل های انرژی نقش اساسی در توسعه اقتصادی و اجتماعی جوامع بشری دارند. شناخت تقاضای برق و عوامل موثر با در نظر گرفتن سیاست های حاکم بر آن، می تواند نقش موثری در فرآیند تصمیم گیری های اقتصادی داشته باشد. در این تحقیق با بهره گیری از متغیرهای اقتصادی براساس مبانی نظری اقتصاد خُرد، تقاضای برق به تفکیک بخش های خانگی، صنعت، کشاورزی و اداری تجاری برآورد گردید. در مدل سازی تقاضای برق از سیستم معادلات خودرگرسیون برداری برای تعادل بلند مدت و مدل تصحیح خطای برداری برای کوتاه مدت و داده های سری زمانی مربوط به سال های 1355تا 1386استفاده شده است. این تحلیل در چارچوب مفهوم همجمعی چند متغیره انجام شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل تعادلی بلند مدت و کوتاه مدت حاکی از معناداری ضرایب متغیرها و همچنین سازگاری علامت متغیر ها با تئوری می باشد. مکانیزم قیمت گذاری انرژی در ایران در کنترل دولت می باشد و تا سال 1389 بر مبنای پرداخت غیرمستقیم یارانه بوده است که آثار نامطلوبی را سبب شده لذا با تصویب طرح تحول اقتصادی و براساس لایحه هدفمندی یارانه ها، قیمت حامل های انرژی طی پنج سال افزایش می یابد؛ با توجه به این که چگونگی این افزایش قیمت شفاف نمی باشد، قیمت نهایی گاز و فرآورده های نفتی و میزان افزایش قیمت ها طی سناریوهای مختلف بررسی شده و چگونگی تغییرات تقاضای برق به تفکیک بخش های مختلف و به صورت کلی بررسی شده و همچنین روند تغییرات درآمدی با توجه به تغییرات هم زمان قیمت و تقاضا مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بررسی سناریوها حاکی از افت تقاضای برق دارد در حالی که میزان افزایش قیمت برق به حدی بوده که درآمد همچنان روند صعودی دارد.